Fonetyka.

Zespół Fonetyka to niewątpliwie udany debiut roku 2011. W maju ubiegłego roku wydali epkę promującą płytę Requiem dla Wojaczka na której znalazły się pierwsze cztery utwory, jesienią tego samego roku wydali już debiutancki album z utworami poezji Rafała Wojaczka, na którym znalazło się 12 wierszy poety. Poezja śpiewana ma na pewno ograniczony odbiór ze strony osób zainteresowanych. Jednak ja z pewnością do nich należę. Musze przyznać, że mój ulubiony wiersz ' Bądź mi' do tej pory jedynie kojarzył mi się z poezją, obecnie przypadła mi także do gustu wersja śpiewana przez zespół. Utwór promujący płytę to ' Dla Ciebie piszę miłość'. Aranżacja poezji została zatwierdzona przez córkę Rafała Wojaczka, Dagmarę. Z pewnością warto przesłuchać debiutancki album zespołu, ponieważ twórczość zawarta na płycie należy do poety, który jest ciągle niedoceniany i być może w ten sposób jego twórczość trafi do szerszej grupy odbiorców. Na zespół Fonetyka niewątpliwie duży wpływ miała twórczość Grzegorza Ciechowskiego, dlatego jest to jedna z lepszych aranżacji jak do tej pory wierszy Wojaczka.

Drzwi do piekła.

Powieść, którą wchłonęłam błyskawicznie, Drzwi do Piekła Marii Nurowskiej. Bez wątpienia ciekawa opowieść o losach kobiet, które zostały zmuszone do podjęcia walki, albo poddania się. Miały tylko jedno wyjście, aby pozostać człowiekiem. Intrygująca, wciągająca i chwilami może denerwująca. Dlaczego? Nie przepadam za książkami w których są wtrącane co rusz opisy sytuacji, jednak tutaj można to wybaczyć, tutaj staje się to częścią wspólną całej powieści, jest niemal nieodłącznym elementem. To dzięki nim możemy dowiedzieć się o związku, małżeństwie w którym była toczona swoista gra, która wymyka się spod kontroli. Miłość, która doprowadziła do tragedii. Dwoje ludzi, którzy w pewnym momencie przekroczyli granicę, której być może nigdy nie powinni. Maria Nurowska w sposób nienaganny przedstawia historie kobiety, która w pewnym momencie została zmuszona do życia, mimo tego w jakiej sytuacji się znalazła. Pomaga jej w tym niesłychana więź, więź zrozumienia, drugiej osoby, drugiej kobiety. Bohaterka, Daria Tarnowska, zwykła pisarka, która może być uosobieniem wielu kobiet. Powieść to brutalny i prawdziwy wewnętrzny monolog jednej kobiety, który można przeczytać jednym tchem, który można zobaczyć oczami wyobraźni, w którym ujrzymy zdradę, morderstwo, miłość, życie i świat jakiego nie można spotkać na co dzień, bezwzględny, okrutny, brutalny i brudny.

Imagine me and you.

Film Imagine me and you, czyli w wolnym tłumaczeniu Gry weselne to niewątpliwie jeden z moich ulubionych. Dlatego z góry przyznaje, że opinia może nie być obiektywna. Miłość od pierwszego wejrzenia, mit czy prawda? Opisywany film jest najlepszym dowodem, że zdarza się, istnieje, może mieć miejsce w życiu każdego. Jednak jak to bywa w historiach miłosnych kina droga do szczęścia nie jest usłana kwiatami. Ten film to dramat, komedia  i romans w jednym. Burzliwy, emocjonalny i piękny. Historia do której powracam i często oglądam na nowo. W chwilach zwątpienia, gorszego samopoczucia sprawia, że dzięki niemu można wierzyć od nowa w szczęście, miłość i zwycięstwo uczucia nad codziennością. Poruszający, zabawny i doskonale przedstawiający rozterki kobiety, która zakochuje się w dniu własnego ślubu w zupełnie kimś innym niż przyszły mąż. Zdecydowanie polecam.

Pamiętnik narkomanki.

Książka, którą z pewnością wiele osób przeczytało choć raz w życiu. Pamiętnik narkomanki jest książką nie tylko dla młodych osób poszukujących sensu życia, rozwikłania problemów życia codzienności, czy zwyczajnie szukających odpowiedzi na wiele pytań, ale jest także książką dla osób starszych. Barbara Rosiek przedstawia prawdziwe zapiski bardzo młodej dziewczyny, która przez kilkanaście lat boryka się ze swoim nałogiem. Książka doskonale ukazuje wiele lat ciężkiej walki z nałogiem, jego prawdziwe oblicze oraz wiele smutnych, ciężkich a także przerażających chwil towarzyszących bardzo młodej osobie. Pamiętnik narkomanki przedstawia losy życia, dnia codziennego aż po śmierć. Drastyczne chwile z życia głównej bohaterki a zarazem autorki i pisarki, jej znajomych, przyjaciół oraz rodziny. Z tej książki możemy dowiedzieć się jak bardzo bolesne i trudne może być zwalczenie nałogu, chwilę słabości, obojętności. Momenty, które mogą przytrafić się każdemu, ucieczka w jedną stronę, droga z której nie jest łatwo zawrócić, życie które kończy się śmiercią. O tym jak potoczyły się losy bohaterki i pisarki w jednym warto dowiedzieć się samemu czytając pamiętnik.

The Kills.

Dzisiaj trochę muzycznie. Zespół The Kills jest niewątpliwie odkryciem roku 2011. Słuchając ich piosenek w dużych słuchawkach wydaje się to być coś niesamowitego. Ogólnie podoba mi się twórczość tego zespołu, krótkie teksty, poetyckie i dosadne, do tego połączenie takiej muzyki trochę indie rock, trochę dźwięków garażowych i czasami innych elementów muzycznych. Myślę, że jest to intrygujące połączenie i zapowiada się bardzo ciekawie. Z pewnością piosenka warta polecenia i może trochę na zachętę to Tape Song. Oczywiście sądzę, że warto The Kills poznać bliżej i przesłuchać ich resztę piosenek, ponieważ można się całkiem miło i sympatycznie zaskoczyć. A być może muzyka duetu brytyjsko amerykańskiego zagości w naszych domowych top listach na dłużej.

Baby są jakieś inne.

Jakiś czas temu wybrałam się do kina na film Baby są jakieś inne. Jedynym plusem tego filmu było to, że był grany akurat w Kinie Moskwa i jej sali studyjnej. Prawdę mówiąc jest ona bardzo mała, ale za to na prawdę klimatyczna i świetnie ogląda się w niej filmy. Oczywiście nie jest to sala na pewno dla miłośników 3D, ale raczej dla koneserów starego kina. Jeśli chodzi natomiast o sam film, cóż nie wbija raczej w fotel. Wyłącznie parę zabawnych tekstów, natomiast analizując fabułę praktycznie nic się nie dzieje. Autor, czyli Marek Koterski z pewnością nie miał na celu stworzenia kina akcji, wobec tego przed pójściem do kina, bądź w ogóle obejrzeniem tego filmu warto przygotować się na to, że jest on w większości przegadany przez dwóch głównych bohaterów. Jeśli chodzi o samo wykonanie filmu może zaskoczyć, albowiem warto wiedzieć, że cały film został zrobiony na greenboksie a pozostałe elementy tła zostały dodane później. Podsumowując film na pewno specyficzny i w zależności od gustu i poczucia humoru widza może się podobać bądź nie. Osobiście mnie nie zachwycił.

Zakochany Anioł.

Kolejny polski film, kolejna komedia romantyczna, można stwierdzić nic ciekawego. Jednak czy słusznie? Zakochany Anioł w reżyserii Artura Więcka to coś zupełnie innego, oderwanego od rzeczywistości a zarazem tak wciągającego, że niespełna dwu godzinny film mija niezauważalnie. Pełna humoru historia przedstawiająca losy Anioła, który pewnego dnia zmuszony jest poczuć ludzkie emocje, między innymi takie jak miłość, fascynacja czy nawet pożądanie. Wszystkie te uczucia dla głównego bohatera początkowo były obce, ponieważ prowadził on spokojne życie, gdzie codziennie czytał w ludzkich myślach i spełniał uczynek. Pewnego dnia 'niebo' postanawia wystawić Anioła na próbę prawdziwego życia. O tym czy postać podoła wyzwaniu z pewnością warto przekonać się samemu. Krzysztof Globisz doskonale wciela się w rolę Anioła Giordano, któremu nieodłącznie towarzyszy pewien trochę dziwaczny kloszard. Film przedstawia pewnego rodzaju magię, a co najważniejsze magię miłości. Jedna ze scen, a właściwie słowa wypowiadane przez głównego bohatera są z pewnością marzeniem nie jednej kobiety, marzeniem nieosiągalnym. Zdecydowanie warto obejrzeć z lekkim przymrużeniem oka.